Όσο στη μια καρτέλα ανανεώνουμε συνεχώς τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, στην άλλη ακούμε φετινά τραγούδια διαμαρτυρίας, που στιγματίζουν τις ανισότητες που εκδηλώθηκαν στις ΗΠΑ κατά την πρώτη θητεία Trump.
Από την Άννα Φαρδή
05/11/2020
Μπορεί το 2017 το Consequence of Sound να θεωρούσε την μουσική διαμαρτυρίας «άσχετη με την εποχή», τρία χρόνια μετά όμως, οι Αμερικανοί καλλιτέχνες επιβεβαιώνουν πώς δε μιλάμε καθόλου για ένα νεκρό είδος, παρά για τραγούδια αναγκαία τόσο για το κοινό όσο και για τους ίδιους τους μουσικούς.
Διαδηλώσεις για το Black Lives Matter, απρόκλητη βία και ρατσιστικά επεισόδια, ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εν μέσω πανδημίας, η φετινή χρονιά ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη και έκανε την αναμονή για τις εκλογές στις ΗΠΑ ακόμα πιο βασανιστική, με τον Πρόεδρο Τραμπ να δηλώνει αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων πριν ακόμη καταμετρηθούν.
Μερικοί από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν φέτος, λοιπόν, καθόλου τυχαία ακολούθησαν αυτήν την τάση της διαμαρτυρίας, με κομμάτια που μιλούν από καρδιάς για το κοινωνικό που γίνεται πολιτικό, και την επιτακτική ανάγκη για αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, σε μία χώρα που έχει από καιρό επιστρέψει σε τακτικές και νοοτροπίες του (όχι και τόσο μακρινού) παρελθόντος.
Συγκεντρώσαμε μία λίστα με αυτά θα ντύσουν την αναμονή μας, μέχρι να δούμε αν διακυβέρνηση του Τραμπ θα συνεχίσει για άλλη μια τετραετία, ή αν υπάρχει η ελπίδα η ιστορία, τουλάχιστον, να μην πάρει ακόμα χειρότερη τροπή.
#1 «Under the Table», Fiona Apple
Αν ένα πράγμα μας έκανε χαρούμενους στην προηγούμενη καραντίνα ήταν το release για τον επί δώδεκα χρόνια αναμενόμενο νέο δίσκο της Fiona Apple, «Fetch the Bolt Cutters». Μιλάμε για έναν εξαιρετικό δίσκο εν γένει, που δίνει ένα ξεκάθαρο παράδειγμα του πώς το κοινωνικό γίνεται πολιτικό. Μπορεί το «Under the Table» να μιλάει σε πρώτο επίπεδο για την αντίδραση στα ρατσιστικά σχόλια ενός καλεσμένου σε δείπνο, όμως η προσπάθεια των υπόλοιπων καλεσμένων να κάνουν την νεοϋορκέζα τραγουδοποιό να σωπάσει με «κλωτσιές κάτω από το τραπέζι» αντικατοπτρίζει κάθε απόπειρα φίμωσης του επαναστατικού λόγου.
#2 «JU$T», Run the Jewels
Το ραπ ντουέτο από την Ατλάντα δεν έκλεισε ποτέ τα μάτια στην πολιτική, όμως ο τέταρτος δίσκος τους πέρα από αιχμηρός είναι και επίκαιρος. Μπορεί τα περισσότερα κομμάτια να γράφτηκαν έναν χρόνο πριν το ξέσπασμα των διαδηλώσεων, όμως στέκουν σαν να δημιουργούνται την ώρα που μιλάμε περνώντας από το αστυνομοκρατούμενο κράτος στην ταξική ανισότητα. Επιτακτικοί και βιτριολικοί και με τα φωνητικά των Pharrell Williams και Zack de la Rocha, στο «JU$T» συνδέουν τον καπιταλισμό με το συστημικό ρατσισμό, εκτοξεύοντας βέλη απέναντι στους «ιδιοκτήτες σκλάβων που ποζάρουν πάνω στα δολάριά σας».
#3 «4 American Dollars», U.S. Girls
Μη σας ξεγελούν οι bubbly ρυθμοί της Meghan Remy: ενισχύουν απλά το σαρκασμό της καπιταλιστικής κοινωνίας που ορίζεται από τα λεφτά στον λογαριασμό και κατηγοριοποιεί την αξία των ανθρώπων με βάση το πορτοφόλι τους. Προσωπικό και συλλογικό τραύμα, διακρίσεις και πολιτικές με βάση το φύλο διαπερνούν όλο το δίσκο, στο «4 American Dollars» όμως, η βιοπάλη βρίσκει την απάντησή της σε ένα quote του Martin Luther King Jr. «You gotta have boots/If you wanna lift those bootstraps».
#4 «Dispossession», Algiers
Με εξώφυλλο που θυμίζει σουρεαλιστικό πρωτοσέλιδο εφημερίδας, ο τρίτος δίσκος των Algiers «There is No Year» απεικονίζει ένα μουντό κόσμο, πριν ακόμα ξεσπάσει η πανδημία και ο αγανακτισμένος λαός ξεχυθεί στους δρόμους. «Δεν μπορείς να τρέξεις μακριά από την Αμερική σου», τραγουδά το σχήμα από την Ατλάντα σε έναν εκθετικά αυξανόμενο ύμνο κατά της καταπίεσης και με μία πολιτικά φορτισμένη και συναισθηματικά οργισμένη ματιά στον κόσμο που τους περιβάλλει.
#5 «America», Sufjan Stevens
https://www.youtube.com/watch?v=OK9EImqaKvI
Μέσα σε δωδεκάμισι λεπτά ο αμερικανός τραγουδοποιός ρίχνει ένα δριμύ κατηγορώ απέναντι στην «αρρώστια της Αμερικάνικης κουλτούρας», όπως δήλωσε ο ίδιος. Ρητορικές ερωτήσεις και βιβλικά σημεία της Αποκάλυψης επανέρχονται στη διάρκεια του τραγουδιού, ανάμεικτα με τα καθημερινά συναισθήματα απόγνωσης και έλλειψης πίστης, κάνοντας τους στίχους κοινό κτήμα. Το κομμάτι κυκλοφόρησε με το άλμπουμ «The Ascension».
+ 1 «Fight The Power: Remix 2020», Public Enemy
Οι Public Enemy έχουν χτίσει είδος πάνω στην επαναστατική μουσική και το «Fight the Power» έχει μείνει κλασικό στις συνειδήσεις από 1989. Τριάντα ένα χρόνια μετά, για το δίσκο τους «What You Gonna Do When The Grid Goes Down» (ελληνιστί « Τι θα κάνεις όταν κόψουν το ίντερνετ») συνέθεσαν ένα ρεμίξ σε συνεργασία με τους Nas, Rapsody, Black Thought, YG, Jahi και Questlove, επικαιροποιώντας τους στίχους σα φόρο τιμής στους αδικοχαμένους George Floyd και Breonna Taylor. Οι fans βρίσκονται σε δίλημμα για το αν ένα τόσο κλασικό τραγούδι χρειάζεται όντως επικαιροποίηση και το αν αυτή πρέπει να μας τρομάξει ακόμα περισσότερο για τις συνθήκες στις οποίες ζούμε.
