Απο την Μαρία Μεταξά
21/09/2020
Ο solo δίσκος του Matt Berninger με τίτλο «Serpentine Prison» αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 2 Οκτωβρίου, ως τότε όμως βάζουμε στο repeat τα τρία singles του frontman των «The National».
Γνωστός για την βαρύτονη φωνή και τους πυκνογραμμένους στίχους του – στοιχεία που έδωσαν στην indie μπάντα από το Brooklyn το ιδιαίτερο, «έξυπνο» ύφος της – o frontmant των The National αναμένεται να κυκλοφορήσει τον solo δίσκο του με τίτλο «Seprentine Prison» στις 2 Οκτωβρίου.
Έχοντας γραφτεί σε διάστημα έξι μηνών και ηχογραφηθεί σε δύο εβδομάδας, ο δίσκος θα κυκλοφορήσει από την Concord Records, με την υπογραφή του Booker T Jones στην παραγωγή και τη συνεργασία ονομάτων όπως ο Andrew Bird και μέλη των Beirut.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όμως, o Matt Berninger αποκάλυψε τρία κομμάτια που δεν μπορούμε να βγάλουμε από την playlist μας.
Serpentine Prison
Στο ομώνυμο του δίσκου track, η οικεία, ήρεμη φωνή του Berninger μας καλωσορίζει σε μία μελαγχολική αφήγηση, ο πρωταγωνιστής της οποίας αισθάνεται εγκλωβισμένος και μόνος, θέτει ζητήματα εθισμού και αποτυχημένων σχέσεων, ενώ αναρωτιέται για το ρόλο του ως γονέα μέσα σ’ έναν κόσμο υπό διάλυση:
“Total frustration / Deterioration / Nationalism / Another moon mission/ Total submission
[…]
Sorry, I’m fishin’ without permission / Tell her I’m missing in a serpentine prison.”
Η ενορχήστρωση του B. T. Jones είναι απαλή, γλυκιά, δημιουργώντας αντίθεση αλλά ταυτόχρονα δένοντας όμορφα με τους σκοτεινούς στίχους.
Distant Axis
Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, με τον τίτλο Distant Axis, κυκλοφόρησε μαζί με ένα video σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Berninger σε συνεργασία με τον αδερφό του, Tom, ενώ η μουσική είναι γραμμένη από τον αγαπημένο φίλο του τραγουδιστή και frontman των The Walkmen, Walter Martin.
Εδώ, η ακουστική κιθάρα συμπληρώνεται από μελωδικές μπασογραμμές και ανάλαφρα πλήκτρα, που εμπλουτίζουν βαθμιαία το τρυφερό σύνολο. Οι στίχοι του Berninger αναφέρονται σε μια σχέση που παρακμάζει, σε δύο ανθρώπους που απομακρύνονται.
One More Second
Η τελευταία κυκλοφορία από το δίσκο ακολουθεί την ίδια θεματική με το προηγούμενο track, με το κομμάτι να ξεκινάει με μινιμαλιστική ενορχήστρωση και σταδιακά να εμπλουτίζεται και να αποκτά όγκο – ξεχωρίζει, μάλιστα, το εκκλησιαστικό όργανο.
Το τραγούδι, που ο Berninger δηλώνει ότι έγραψε ως ένα από αυτά τα «κλασικά, απλά, απεγνωσμένα ερωτικά τραγούδια που ακούγονται υπέροχα στο αμάξι», γράφτηκε ως απάντηση στο «I Will Always Love You» της Dolly Parton ―μία ενδεχόμενη άλλη πλευρά του διαλόγου, δηλαδή.
Σίγουρα ο Berninger δεν απογοητεύει με τους στίχους του. Η μελαγχολική, γλυκόπικρη αίσθηση της μουσικής των The National εκφράζεται εδώ με τη φωνή του τραγουδιστή τους, σε μια παρουσίαση με πολύ πιο προσωπικό τόνο, που θυμίζει μελοποιημένη ποίηση: σκοτεινοί, θλιμμένοι στίχοι και γλυκιά ―αν και αρκετά ουδέτερη― μουσική.
