Με το βλέμμα στραμμένο στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, η Λιάνα Μαστάθη βουτάει στο Soundtrack των υποψηφίων προέδρων και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τις όχι πάντα λογικές επιλογές τους.
Από τη Λιάνα Μαστάθη
30/10/2020
Με το βλέμμα όλων στραμμένο στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, οι πολιτικοί αναλυτές, μεταξύ των άλλων, προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τις μουσικές επιλογές που χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι στις εκστρατείες τους. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να κατανοήσουν σε ποιο target group απευθύνονται, τα χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων τους και το μήνυμα που θέλουν να περάσουν.
Είναι μία συνηθισμένη τακτική η οποία χρησιμοποιείται χρόνια , αφού τα τραγούδια που οι πολιτικοί επιλέγουν για να συνοδεύσουν την προεκλογική τους καμπάνια, ακολουθούν συνήθως επαναλαμβανόμενα μοτίβα – γρήγορα, χαρούμενα κομμάτια, μερικές φορές με πατριωτική χροιά , και σχεδόν πάντα με ένα δυνατό μήνυμα. Μερικές φορές, οι καλλιτέχνες υποστηρίζουν τους πολιτικούς που χρησιμοποιούν τη μουσική τους, όπως έκαναν οι Fleetwood Mac με τον Μπιλ Κλίντον όταν επέλεξε το κομμάτι τους “Don’t Stop”. Και άλλες φορές, οι καλλιτέχνες όχι μόνο δεν συναινούν αλλά αγωνίζονται για να αποτρέψουν την χρήση του τραγουδιών τους, ένα ζήτημα που απασχολεί συχνά την ομάδα του Trump.
Η λίστα τραγουδιών της εκστρατείας του είναι χαοτική όπως άλλωστε και όλη η καμπάνια. Eαν την εξετάσει κανείς, θα δει ότι δεν ακολουθεί καμία φόρμα, κανέναν στόχο. Οι στίχοι, οι λέξεις και τα θέματα των τραγουδιών, δεν έχουν καμία σημασία. Οι επιλογές του Τραμπ βασίζονται συνήθως στο πώς αισθάνεται, και όχι σε κάποια βαθύτερη ανάλυση των στίχων.
Προτιμά ανεβαστικά τραγούδια, όπως το «Macho Man» των Village People ή το «Gloria» της Laura Braningan και προφανώς απευθύνεται σε λευκό ακροατήριο ηλικίας 50-60 χρονών, ενώ τώρα τελευταία, συνειδητοποιώντας ότι πρέπει να προσεγγίσει και τους μαύρους ψηφοφόρους, πρόσθεσε στη λίστα λίγο από James Brown και Barry White.
Οι προτιμήσεις του Biden είναι οριακά πιο σύγχρονες. (γιατί όπως και να το δεις, το «Bad Guy» δεν θα άρμοζε σε προεκλογική καμπάνια). Η λίστα του είναι σχεδόν τέλεια διαιρεμένη μεταξύ λευκών και μαύρων καλλιτεχνών, και η διαφορά με τον Tramp είναι ότι σχεδόν όλα τα τραγούδια προβάλλουν ένα μήνυμα, τουλάχιστον κατανοητό από τους περισσότερους.
Το τραγούδι με το οποίο εμφανίζεται είναι το «We The People» των Staple Singers. (Ναι, όλοι οι υποψήφιοι έχουν συγκεκριμένα κομμάτια που ακούγονται όταν μπαίνουν σε μία συγκέντρωση, κάτι σαν τους δικούς μας γάμους, όταν μπαίνει το ζευγάρι στη δεξίωση – μόνο που εμείς έχουμε καλύτερο dj). Οι στίχοι απλοί και politically correct:
You may have the black blood / Or you may have the white blood / But we are all living on blood / So don’t let nobody slip into the mud.
Κι αν προσέξεις υπάρχουν και κρυφά μηνύματα: «Powers keep on lyin’ / While your people keep on dyin,» (Higher Ground- Stevie Wonder), έμμεση αναφορά για την διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση Trump.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο οι οπαδοί χρόνια τώρα προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τι ακριβώς εννοεί ο Πρόεδρος με το «You Can’t Always Get What You Want», που είναι ο βασικός άξονας της καμπάνιας του από το 2016. Ένα τραγούδι που λέει ότι δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτό που θέλεις και που ακούγεται όταν αποχωρεί από τις συγκεντρώσεις, τι μπορεί να σημαίνει; Ο Mr. President δεν έχει δώσει, και πιθανόν δεν έχει, κάποια εξήγηση, πέρα από την (μονόπλευρη) αγάπη του για τους Stones…
Σχετικό θέμα:
Τα απαγορευμένα τραγούδια του Trump
Μια playlist για τις αμερικανικές κάλπες
