Κάθε εβδομάδα ένας φίλος του Pepper 96.6 γιορτάζει μαζί μας τα 10 χρόνια του σταθμού, αφιερώνοντας αγαπημένα του τραγούδια. Γι’ αυτήν την εβδομάδα, το κορίτσι πίσω απ’ την πλατφόρμα του CiNoBo.
19/04/2021
Μεγαλωμένη μέσα στα ράφια του οικογενειακού της video-club, λίγο πριν την έκρηξη της COVID-19 η Δάφνη Μπεχτσή άφησε στην άκρη τα μικροσκόπια της ακαδημαϊκής της διαδρομής στην μοριακή παρασιτολογία, για να στρέψει την προσοχή της στο μικρόβιο του σινεμά: τον Μάρτιο του 2018 λάνσαρε την πρωτοποριακή πλατφόρμα CiNoBo (Cinema No Borders), προσφέροντας μια πρώτης τάξεως εναλλακτική στην απώλεια των κινηματογραφικών αιθουσών από την καθημερινότητά μας. Σήμερα, με το CiNoBo να έχει γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια, η πλατφόρμα μετρά χιλιάδες συνδρομητές κι ακόμη περισσότερους εκλεκτούς τίτλους από όλο το φάσμα του ανεξάρτητου, καλλιτεχνικού, αλλά και εμπορικού σινεμά, προσφέροντας ψυχαγωγία χωρίς σύνορα, χωρίς στερεότυπα και χωρίς στεγανά. Ακριβώς σαν την playlist που ετοίμασε για το pepper966.gr.
«Η μουσική έχει χρωματίσει όλη τη ζωή μου. Αγάπησα τη μουσική μέσα από την οικογένειά μου, το σπίτι μου, από δασκάλους μουσικής, από φίλους, από μουσικά όργανα και φυσικά από ταινίες.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα μουσική και χορευτικές αναπαραστάσεις στο σπίτι με τη μαμά και την αδερφή μου, στο ρυθμό της Αρλέτας με «Ανατολικά της Εδέμ» και του Χατζιδάκη με το «Εδώ Λιλιπούπολη». Πέρα από τη μουσική προπαιδεία, το σολφέζ, το βιολί και τις ατέλειωτες ώρες στο ωδείο από τα 5 μου έως τα 14, αγάπησα τη μουσική από τη «Συννεφούλα» του Σαββόπουλου, τα τραγούδια της Disney, καψουρεύτηκα με τον Χατζηγιάννη και ένιωσα grown up με τον Παπακωνσταντίνου και τους Scorpions. Είχα μια εφηβεία γεμάτη James και φοιτητικά χρόνια γεμάτα μουσικής εξερεύνησης με πολύ techno στη Γλασκώβη, παίζοντας Timbau σε μπάντα Brazilian κρουστών. Η καθημερινότητά μου όμως εδώ και χρόνια είναι γεμάτη soul, gospel, rhythm & blues, afrobeat, και tracks σαν αυτά που θα βρει κανείς στην playlist μου. Το σπίτι μας στα Εξάρχεια είναι γεμάτο μουσική και ακούσματα σαξοφώνου χάρη στο έτερόν μου ήμισυ, και στο γραφείο του Cinobo, που είναι το δεύτερό μου σπίτι, πάντα μας κρατάει συντροφιά το ραδιόφωνο.
Δυσκολεύομαι, λοιπόν, να εκφράσω το τι σημαίνει η μουσική για μένα. Στη ζωή μου έπαιξε ρόλο life coach, συνοδοιπόρου, καταφυγίου. Η μουσική είναι όμως και ταξίδι, αντικαταθλιπτικό, παιδεία, ιστορία, πολιτισμός. Αν έπρεπε να το προσδιορίσω με μια λέξη, τελικά αυτή θα ήταν «αναμνήσεις». Είναι ένα πολύ βασικό εργαλείο για τη μνήμη μου. Κάθε τραγούδι που αγαπώ, συνδέεται με μια φάση της ζωής μου, με ένα μέρος, ένα ταξίδι, μια καθημερινή συνήθεια, ένα πρόσωπο, ακόμα και με μυρωδιές και η μουσική αποτελεί βασικό τρόπο για εμένα να δημιουργώ τα timelines της ζωή μου.
Τέλος, αγαπώ τη μουσική γιατί, δίχως αυτήν, το σινεμά θα ήταν γυμνό».
Δάφνη
