Από το «Freewheelin’ Bob Dylan» ως το «Time Out of Mind», η Λιάνα Μαστάθη επιλέγει τις εμβληματικές στάσεις στα 60 χρόνια καριέρας του Bob Dylan.
Από τη Λιάνα Μαστάθη
24/05/2021
Blonde on Blonde (1966)
Το Blonde on Blonde αποτελεί αναμφισβήτητα την κορύφωση στη δισκογραφία του Dylan. Ένα απο τα πρώτα διπλά άλμπουμ στην ιστορία της ροκ μουσικής, αποτελούσε την τελευταία κυκλοφορία μετά από ένα παραγωγικό 15μηνο που συμπεριελάμβανε άλλους δύο επικούς δίσκους, το «Bringing It All Back Home» και το «Highway 61 Revisited», με το «Blonde on Blonde» να ολοκληρώνει την τριλογία. Με ένα εξώφυλλο ελάχιστα θολό, ακόμα κι αυτό κόντρα στην νόρμα της εποχής, ο Dylan παρουσιάζει αυτό που ονόμασε «wild mercury sound» με τους πιο σουρεαλιστικούς στίχους του, μέσα από 14 τραγούδια που θεωρούνται πλέον κλασσικά. Από το I Want You, το Visions of Johanna, το Just Like A Woman, μέχρι το Sad–Eyed Lady of the Lowlands που καταλαμβάνει όλη την τέταρτη πλευρά του δίσκου με 11 λεπτά αφιερωμένα στην μετέπειτα σύζυγό του, Sara Lownds, συνθέτουν όλα μαζί ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ του 20ου αιώνα.
Highway 61 Revisited (1965)
Το άλμπουμ που ο Dylan αφήνει την ακουστική κιθάρα και παίρνει την ηλεκτρική. Η νέα αυτή προσέγγιση δυσαρέστησε τους φανς της φολκ μουσικής που θεώρησαν ότι τους πρόδωσε. Μία καθολική αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης που λίγοι άνθρωποι θα τολμούσαν και ακόμα λιγότεροι θα το κατάφερναν με τόση μεγάλη επιτυχία. Ένα άλμπουμ αστείο, μελωδικό, λυρικό και πρωτοποριακό. Ένας από τους καλύτερους rock ‘n’ roll δίσκους που έχουν γίνει ποτέ, και ίσως το μεγαλύτερο μουσικό επίτευγμα του Bob Dylan.
Blood on the Tracks (1975)
Το πιο ειλικρινές άλμπουμ του Dylan είναι επίσης ένα από τα καλύτερα του. Θυμωμένος, μελωδικός και αφηγηματικά έντονος . Παλεύοντας με τη διάλυση του γάμου του με τη σύζυγό του Σάρα, αφήνει την διάθεση του να τον οδηγήσει από την πικρία στον θυμό και την μελαγχολία μέσα από πραγματικά εμπνευσμένες μελωδίες. Ένα πολύ προσωπικό άλμπουμ αλλά και ένα διαχρονικό αριστούργημα.
Bringing It All Back Home (1965)
Εδώ καταγράφεται η πρώτη απόπειρα του Dylan να αλλάξει μουσική κατεύθυνση, αυτή που ολοκλήρωσε στο «Highway 61 Revisited». Πρόκειται για ένα άλμπουμ χωρισμένο στα δύο καθώς είναι μισό ακουστικό και μισό ηλεκτρικό. Κυνικός, στοχαστικός, ποιητικός, ο Dylan αφήνει την φαντασία του ελεύθερη, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του ασυμβίβαστου καλλιτέχνη σε ένα από τα πιο πετυχημένα crossover. Θεωρείται το άλμπουμ που γεφυρώνει την περσόνα του φολκ επαναστάτη με αυτή του ροκ σταρ. Το Rolling Stone το χαρακτηρίζει ως το «πολιτιστικό ισοδύναμο μιας πυρηνικής βόμβας».
The Freewheelin’ Bob Dylan (1963)
Το άλμπουμ που σηματοδοτεί την γέννηση ενός θρύλου, ένα από τα πιο καθοριστικά άλμπουμ της δεκαετίας, αλλά και ο δίσκος που καθιέρωσε τον Dylan. Κανένα από τα μετέπειτα άλμπουμ του δεν μπορεί να συναγωνιστεί το πάθος και την ευθύτητα που έβαλε ο 22χρονος μουσικός σε κάθε κομμάτι του δίσκου. Μόλις ο δεύτερος δίσκος του, περιλαμβάνει το «Blowin’ Ιn Τhe Wind», το οποίο πέρασε απαρατήρητο μέχρι την κυκλοφορία του, λίγες βδομάδες μετά, από τους Peter, Paul & Mary, που το μετέτρεψε σε παγκόσμιο φαινόμενο.
Desire (1976)
Επιστρέφοντας από την φημισμένη περιοδεία «Rolling Thunder Revue», ο Dylan μπήκε στο στούντιο με φοβερή ενέργεια και αυτοπεποίθηση. Το αποτέλεσμα είναι ένας δυναμικός δίσκος που ξεκινάει εντυπωσιακά με το Hurricane, ένα οκτάλεπτο τραγούδι διαμαρτυρίας για την άδικη φυλάκιση του μπόξερ Rubin Carter, ο οποίος ήταν στη φυλακή εκείνη τη στιγμή για δολοφονία (και ο οποίος αργότερα απαλλάχθηκε) και τελειώνει με το Sara, ένα τραγούδι αφιερωμένο στην τότε γυναίκα του, σε μία σπάνια στιγμή που ο Dylan δημοσιοποιεί την προσωπική του ζωή.
Time Out Of Mind (1997)
Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του ’80 προσπαθώντας να επαναπροσδιορίσει την μουσική του ταυτότητα, ο Dylan επιστρέφει θριαμβευτικά στον θρόνο του με το «Time Out Of Mind», ένα άλμπουμ που βραβεύτηκε με τρία βραβεία Grammy, συμπεριλαμβανομένου του άλμπουμ της χρονιάς για το 1998. Ενώ πολλοί είχαν βιαστεί να τον ξεγράψουν, ο Dylan, πιο ώριμος και πιο σοφός, τραγουδά για την αγάπη, την απώλεια και τον θάνατο, και μια νέα εποχή ξεκινά για τον μεγάλο τραγουδοποιό.
The Times They Are A-Changin’ (Columbia, 1964)
Το τρίτο αλμπουμ του Dylan και το πρώτο που περιείχε αποκλειστικά και μόνο πρωτότυπα τραγούδια. Οι καιροί άλλαζαν και εδώ υπάρχει μια λεπτομερής αλλά και συναισθηματική καταγραφή των κοινωνικών αναταραχών της δεκαετίας του ’60. Το «The Times They Are A-Changin’» αντικατοπτρίζει τον κόσμο στον οποίο γράφτηκε. Ηχογραφήθηκε μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου του 1963 και ο Dylan καταπιάνεται με όλα τα μεγάλα ζητήματα, από τον ρατσισμό και την ανεργία μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο, ζητήματα που ακόμα και σήμερα, στον σημερινό, ταχύτατα μεταβαλλόμενο και πολιτικά φορτισμένο κόσμο, είναι επίκαιρα περισσότερο από ποτέ.
Nashville Skyline (1969)
Ο Dylan επανέρχεται σε αυτό το άλμπουμ με μία διαφορετική φωνή, έχοντας κόψει το κάπνισμα, τόσο, που ακόμα και οι φανατικοί οπαδοί του δυσκολεύτηκαν να τον αναγνωρίσουν όταν το Lay, Lady, Lay παιζόταν στο ραδιόφωνο. Ο Dylan είναι πλέον ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης, με το άλμπουμ του να περιλαμβάνει ένα κλασικό ντουέτο με τον Johnny Cash και ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, το Lay, Lady, Lay. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα του, έστω και αν η φωνή του ακούγεται λίγο παράξενα.
John Wesley Harding (1967)
Τo 1967, η ψυχεδελική μουσική ήταν παντού και πολλοί περίμεναν ότι ο Dylan θα ακολουθούσε με το επόμενο άλμπουμ του την τάση της εποχής. Απρόβλεπτος και ασυμβίβαστος, αγνοεί τις προσδοκίες και κυκλοφορεί το «John Wesley Harding», επιστρέφοντας στις ακουστικές φολκ ρίζες του, εκπλήσσοντας τους πάντες. Ο Dylan δεν έκανε τίποτα για την προώθηση του δίσκου και αρχικά δεν ξεχώρισε κανένα τραγούδι μέχρι ο Jimi Hendrix να ερμηνεύσει το All Along The Watchtower έξι μήνες μετά. Έκτοτε έχει διασκευαστεί από άπειρους καλλιτέχνες και ο ίδιος ο Bob Dylan το έχει ερμηνεύσει πάνω από 2.000 φορές, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι του.
Slow Train Coming (1979)
Το 19ο στούντιο άλμπουμ του Dylan και το πρώτο μιας τριλογίας με εμφανείς επιρροές από τον Χριστιανισμό (ο Dylan είχε γίνει Born-again Christian). Ο Mark Knopfler παίζει κιθάρα και το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Muscle Shoals Studio με τον παραγωγό Jerry Wexler, ο οποίος συμμετείχε σε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια R&B της δεκαετίας του ’60. Τα τραγούδια εμπνευσμένα από την προσωπική του πίστη τονίζουν τη σημασία των χριστιανικών διδασκαλιών χωρίς όμως να βαραίνουν το μουσικό αποτέλεσμα. Είναι το άλμπουμ που του χάρισε το πρώτο του Grammy, για το Gotta Serve Somebody ενώ το Slow Train, για το Rolling Stone, είναι το «πιο ώριμο και βαθυστόχαστο τραγούδι του Dylan για την Αμερική».
Γιορτάζουμε τα 80 χρόνια Bob Dylan. Διαβάστε επίσης:
+
