23/11/2018
Είναι δύσκολο να είμαι αντικειμενική απέναντι σε μια ταινία όπως το “Bohemian Rhapsody”. Μου φαίνεται ακατόρθωτο να κρίνω την ταινία καθεαυτή, απομονώνοντας από το σύνολο του έργου – έστω και μόνο για χάρη αυτού του κειμένου – την ιστορία που μας αφηγείται. Προσπαθώ να δώσω σημασία στα πλάνα, στο σενάριο, στις ερμηνείες, αλλά το θέμα που πραγματεύεται το “Bohemian Rhapsody” είναι τόσο δυνατό, που τα όρια ανάμεσα στον τρόπο και στο αντικείμενο της αφήγησης θολώνουν. Δε γράφω με καθαρό μυαλό. Έχω μεθύσει. Από τη μουσική.
Μια εντελώς διαφορετική εκδοχή
Η ταινία αρχίζει από τη μέρα του Live Aid αλλά λίγο πριν δούμε τους Queen στη σκηνή, ένα flash back μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω και η ιστορία ξεκινά. Είναι αλήθεια ότι κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορίας πολλά γεγονότα παρουσιάζονται παραποιημένα, άλλα αποκρύπτονται, ενώ για κάποια έχει μεταβληθεί η χρονολογική σειρά κατά την οποία συνέβησαν. Το “Bohemian Rhapsody” αφηγείται μια εντελώς διαφορετική εκδοχή σχετικά με το σχηματισμό της ιστορικής μπάντας, παραλείπει μεγάλο κομμάτι από το ρόλο που διαδραμάτισε η Mary Austin (Lucy Boynton) στη ζωή του Freddie Mercury (Rami Malek), αποκρύπτει τις πραγματικές διαστάσεις της σχέσης του τελευταίου με τα ναρκωτικά, απεικονίζει την ομοφυλοφιλία του με πολύ ήπιο τρόπο σε σχέση με την πραγματικότητα, εφευρίσκει τον χαρακτήρα του Ray Foster (Mike Myers), στελέχους δισκογραφικής εταιρείας που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ και αλλάζει ολοκληρωτικά τη σειρά των γεγονότων γύρω από την ασθένεια του Mercury από τον ιό HIV.
Παρά τις σημαντικότατες ανακρίβειες, δεν αισθάνθηκα ότι η ταινία δε σεβάστηκε τους Queen. Η αγάπη για το συγκρότημα και ιδιαίτερα για τον Freddie Mercury είναι καταφανής σε όλη τη διάρκεια του έργου. Την ώρα που έβλεπα το “Bohemian Rhapsody” δεν μπορούσα να δώσω σημασία στο κατά πόσον ήταν πιστό προς την πραγματικότητα. Με κατέκλυσε από την αρχή μέχρι το τέλος. Η μουσική, το χιούμορ, η εξαιρετική ερμηνεία του Rami Malek, που είχε ενσωματώσει ακόμα και ανεπαίσθητες κινήσεις του προσώπου του Freddie Mercury. Όλα λειτούργησαν συνολικά, προσφέροντας μια εμπειρία που δε χωρά στα όρια του biopic και καταλήγει εκδήλωση λατρείας σε μια μπάντα που φτιάχτηκε «για αυτούς που δεν μπορούν να ταιριάξουν πουθενά».
Κατερίνα Κιαγιά
