Από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της ποπ μουσικής, και γνωστός για τον απόλυτο έλεγχο που απαιτούσε σε κάθε φάση της ηχογράφησης, πέθανε σε ηλικία 81 ετών.
Από τη Λιάνα Μαστάθη
17/01/2021
Ο Phil Spector, ίσως ο πιο διάσημος παραγωγός στην ιστορία της ποπ μουσικής, του οποίου το στυλ ηχογράφησης Wall of Sound έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο καταγράφηκε η ροκ μουσική στις αρχές της δεκαετίας του 1960, πέθανε το Σάββατο 16/1 σε ηλικία 81 ετών.
Ένας ιδιοφυής πρωτοπόρος, που καθόρισε και άλλαξε την μουσική σκηνή, η Phil Spector επηρέασε βαθιά πληθώρα καλλιτεχνών, από τους Beach Boys μέχρι τον Bruce Springsteen, που ενέταξε το Wall of Sound στο «Born to Run» – πρόκειται για τη μέθοδο παραγωγής κατά την οποία η ηχογράφηση του κάθε μουσικού οργάνου και των φωνητικών γίνεται ξεχωριστά στο στούντιο και μετά προστίθενται το ένα πάνω στο άλλο, σε ηχητικά «στρώματα».
Όσο αδιαμφισβήτη ήταν, όμως, η καλλιτεχνική του ευφυΐα, τόσο αμφθιλεγόμενη ήταν η προσωπικότητά του: Το 2003, στη βίλα του στην Alhambra της California, βρέθηκε δολοφονημένη η ηθοποιός Lana Clarkson. Ο Spector ισχυρίστηκε ότι ήταν αυτοκτονία, όμως μετά από την κακοδικία του πρώτου δικαστηρίου, το δεύτερο του επέβαλε κάθειρξη 19 ετών. Πριν από τέσσερις βδομάδες διαγνώσθηκε με κορονοϊό και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στη Νότια Καλιφόρνια, όπου άφησε και την τελευταία του πνοή.
Ο Harvey Philip Spector γεννήθηκε στο Bronx στις 26 Δεκεμβρίου 1939. Ο πατέρας του αυτοκτόνησε όταν ο Spector ήταν εννέα ετών. Μετακόμισε στο Λος Άντζελες με τη μητέρα του το 1953 και μέσα σε λίγα χρόνια έπαιζε σε τζαζ γκρουπ. Η πρώτη του νούμερο ένα επιτυχία ήταν με τους Teddy Bears το 1958 και το τραγούδι «To know him is to love him» ήταν εμπνευσμένο από την επιτύμβια επιγραφή στον τάφο του πατέρα του.
Το 1961, σε ηλικία 22 ετών, ίδρυσε τη Phillies Records. Κατά τα επόμενα χρόνια, η δισκογραφική κυκλοφόρησε πολλές επιτυχίες πάντα με την υπογραφή του, συμπεριλαμβανομένων των «He is a Rebel» των Darlene Love and the Blossoms, «Be My Baby» των Ronettes και «You’ve lost that Lovin Feelin» και «Unchained Melody» των Righteous Brothers. Το 1966, υπέγραψε τους Ike και Tina Turner στο δυναμικό της Phillies Records, αλλά το ντουέτο δεν γνώρισε την επιτυχία που προσδοκούσε ο Spector με αποτέλεσμα να κλείσει την εταιρία και να απομονωθεί στη βίλα του.
Το 1968, παντρεύτηκε τη Ronnie Bennett η οποία δημοσίευσε τα απομνημονευματά της το 1990 στο βιβλίο «Be My Baby: How I Survived Mascara, Miniskirts and Madness, or My Life as a Fabulous Ronette», απεικονίζοντας τον πρώην άντρα της ως έναν κακοποιητικό σύζυγο με παράλογη συμπεριφορά.
Το 1969, ο Spector προσκλήθηκε από τον manager των Beatles, Allen Klein, να αναλάβει την παραγωγή του single του John Lennon «Instant Karma». Λόγω της επιτυχίας του τραγουδιού, του ζητήθηκε να συνεχίσει με το άλμπουμ των Beatles, «Let It Be». Ο Spector επέλεξε να παραλείψει το «Don’t Let Me Down» υπέρ του «Across the Universe» και εφάρμοσε επίσης overdubs ορχήστρας και χορωδίας σε τέσσερα κομμάτια. Αν και ο Paul McCartney ήταν εξοργισμένος από τις αλλαγές, ο Lennon και ο Harrison τελικά υπέγραψαν την έκδοση του άλμπουμ το οποίο κυκλοφόρησε το 1970 γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία. Ακολούθησαν το «Αll Things Must Ρass» του George Harrison, το «Imagine» του John Lennon και το «Concert For Bangladesh» του Harrison που κέρδισε το Grammy για άλμπουμ της χρονιάς.
Το 1974, ο Spector σχεδόν πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα: χρειάστηκε να υποβληθεί σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση έχοντας στο τέλος πάνω από 700 ράμματα στο πρόσωπό του και πάνω από 400 στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Επέστρεψε το 1977 με την παραγωγή στο άλμπουμ «Death of a Ladies’ Man» του Leonard Cohen και στο πέμπτο άλμπουμ των Ramones «End of the Century». Οι δραστηριότητες άρχισαν να μειώνονται και οταν εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1989, είχε ουσιαστικά αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία για σχεδόν μια δεκαετία.
