16/10/2020
Ποιο καλοκαίρι θυμάστε πιο έντονα και γιατί; Διακοπές πήγατε φέτος; Ελληνικά νησιά, εφήμεροι έρωτες, φραπέ, μαυρισμένα κορμιά, μουσικά σουξέ. Τι απομένει από τη μυθολογία του greek summer στο πιο περίεργο καλοκαίρι των τελευταίων ετών; Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου γράφουν για πρώτη φορά μαζί, ένα έργο για το ελληνικό καλοκαίρι, μία παράσταση για να αναστήσουμε τις ζωές και τις «ορέξεις» μας.
Οι Ερωτικές Καρτ Ποστάλ απο την Ελλάδα σταμάτησαν 5 ημέρες πριν από την πρεμιέρα, τον περασμένο Μάρτιο, εξαιτίας του lockdown. Τώρα ανεβαίνουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης με ανανεωμένο υλικό που πρόσφερε σε αφθονία η νέα συνθήκη ζωής μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Σκοτεινές ιστορίες με φόντο το ηλιόλουστο ελληνικό καλοκαίρι αναμειγνύονται με τραγούδια της ακρογιαλιάς, υλικό έρευνας, προσωπικές εμπειρίες και μυθοπλαστικά στοιχεία, και δημιουργούν μία σύγχρονη μετά-επιθεώρηση.
Η υπόθεση του έργου
Τίποτα δεν μένει όρθιο σε αυτή την παράσταση. Όλα εκτίθενται στον ελληνικό καυτό ήλιο. Συνήθειες, παθογένειες και μοτίβα θέρους, επιδημιολογικά φορτία, μαυρισμένα κορμιά, μουσικά σουξέ, απόγνωση το 2020, γκρικ λάβερ και καμάκια των 70s, εφήμεροι έρωτες, χάπια, αφραγκίες, άνθρωποι που σιχαίνονται το καλοκαίρι.
Τι απομένει από τη μυθολογία του greek summer στο πιο περίεργο καλοκαίρι των τελευταίων ετών; Είναι όντως το ελληνικό καλοκαίρι μια αντίληψη, μια ματιά στα πράγματα; Και πώς πραγματώνεται αυτή σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας; Ποιες οι συνέπειες στον ψυχισμό και την καθημερινότητα του Νεοέλληνα και στην άλλοτε ακμάζουσα τουριστική βιομηχανία της χώρας; Τι μας έλειψε τελικά φέτος από όλα αυτά που σημαίνει το καλοκαίρι;
Φωτογραφία απο τις πρόβες ( Πηνελόπη Γερασίμου)
Οι Γιώργος Βουρδαμής, Λένα Κιτσοπούλου, Κώστας Κουτσολέλος, Ιωάννα Μαυρέα, Θεανώ Μεταξά, Σοφία Πριόβολου και Gary Salomon, πριν βγάλουν τα χειμωνιάτικά τους ρούχα από το πατάρι, παίρνουν τα αντίσκηνα και τις ρακέτες τους. Μας μιλούν για τον ψυχαναγκασμό του ονειρικού, ερωτικού ελληνικού καλοκαιριού, που αναγνωρίζεται ως συλλογική, εθνική –και εν μέρει διεθνής– φαντασίωση, συντεθειμένη από πολλά κοινωνικά στερεότυπα. Την ίδια ώρα, συντονίζονται άψογα με τη στιγμή και την κατάσταση και παραδίδουν μαθήματα επιβίωσης το έτος 2020, γεμάτα ειλικρίνεια και καυστικό χιούμορ. Σκηνές πανδημικής καθημερινότητας συνοδεύονται από γνωστά τραγούδια της ακρογιαλιάς. Πλέκονται με τα κλισέ που ταυτίζουν την τουριστική με τη σεξουαλική προβολή της Ελλάδας ως θερινού ορμητηρίου.
Στην πρώτη τους συνεργασία, ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου διερευνούν τη σκοτεινή πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού: στιγμή εξαίρεσης και ανάπαυλας, σημείο που ορίζει τον χρόνο και την αντίληψή του στη χώρα μας, χρόνος γεμάτος προσδοκίες και διαψεύσεις. Η παράσταση, που ισορροπεί ανάμεσα σε αυτοβιογραφικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, εξερευνά τις ποικίλες αναφορές της θερινής εικονογραφίας. Σχολιάζει την πατριαρχία και την εθνική ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα και τον σεξισμό της κοινωνίας μας. Επιπλέον, σχολιάζει τη ματαίωση και τον πανικό του μετά covid οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού γίγνεσθαι.
