Ο αναστοχασμός και η επιστροφή στις ρίζες καμιά φορά αποδεικνύονται ιδιαίτερα παραγωγικά, και ο Jef Maarawi αποτελεί λαμπρό παράδειγμα, συνδυάζοντας επιρροές και βιώματα σ’ έναν ήχο προσωπικό, μοναδικό, αλλά και τρομερά οικείο.
Απο την Μαρία Μεταξά
09/07/2021
Πώς μπορεί το προσωπικό ταξίδι και οι οικογενειακές ιστορίες κάποιου να ενδιαφέρουν ένα ευρύτερο κοινό; Πώς διαχειριζόμαστε τις μικρές απώλειες; Ποια είναι η Γη των Παπαγάλων; Η απάντηση σ’ αυτές τις ―μάλλον πολύ συγκεκριμένες― ερωτήσεις θα δοθεί το βράδυ της Παρασκευής 9 Ιουλίου στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, όταν ο Jef Maarawi θα ανέβει στη σκηνή λίγο πριν τη Σtella.
Ο 30χρονος Maarawi έχει καταγωγή από την Ελλάδα, τη Συρία και τη Βραζιλία, και γράφει μουσική από το 2007 ―εν πρώτοις κυκλοφορώντας το πολύ αδικημένο άλμπουμ «Once Part of a Whole Ship» (2014) μαζί με τους Egg Hell, και εδώ και λίγα χρόνια ως σόλο καλλιτέχνης.
Το 2017 κυκλοφορεί το ντεμπούτο του με τίτλο «Comfort Food» μέσω της Inner Ear Records, και ο δίσκος είναι ένα διαμαντάκι της ελληνικής ανεξάρτητης μουσικής που μαρτυρά έναν σκεπτόμενο νέο καλλιτέχνη σε αναζήτηση του εαυτού του και όλων αυτών που αποτελούν παρηγοριά όταν τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα.
Ήδη από τα πολλά live σε αθηναϊκά μαγαζιά αλλά και τα busking sessions στους δρόμους τα πρώτα χρόνια, οι επιρροές του Maarawi είναι έκδηλες και ενδεικτικές του ύφους του, παραμένοντας όμως απλώς επιρροές ―αφού το αποτέλεσμα είναι ένας ιδιαίτερος ήχος πολλαπλών καταγωγών, όπως και ο ίδιος. Ο Bob Dylan, o Sufjan Stevens και ο Mac De Marco είναι ίσως τα ονόματα που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς κομμάτια από το «Comfort Food», κι αν ακούσεις το πανέμορφο LA θα θυμηθείς μία από τις μεγαλύτερες αγάπες του Maarawi, τον Elliott Smith ―και το θάνατό του στο μπάνιο του σπιτιού του, στο Echo Park.
Δεν περνά πάνω από μια τριετία, και ο Maarawi αποφασίζει να εξερευνήσει τις ρίζες του, εμπνεόμενος από Βραζιλιάνους καλλιτέχνες όπως ο Chico Buarque, η Rita Lee και ο Caetano Veloso ―αλλά και ένα ταξίδι στο Σάο Πάολο που τον κάνει να αναπολήσει την παιδική του ηλικία. Είναι χάρισμα των μεγάλων καλλιτεχνών να μεταμορφώνουν το βίωμά τους, όσο συγκεκριμένο κι αν είναι, σε σημείο ταύτισης αλλά και έμπνευσης για εκείνους που ακολουθούν το έργο τους, και με το «Terra Papagalli» που κυκλοφόρησε μέσα στο 2021, ο Jef Maarawi μας δείχνει από τι είναι φτιαγμένος.
Μιλώντας για τον τίτλο του δίσκου, ο Maarawi ανέφερε πως η Γη των Παπαγάλων ήταν το όνομα που είχαν δώσει στη Βραζιλία οι Ολλανδοί χαρτογράφοι, ενώ δήλωσε: «Σκεφτόμουν τον τρόπο που οι νέοι άνθρωποι σήμερα συνδέονται με την pop κουλτούρα και ειδικά τα memes, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν τη μίμηση μιας συνθήκης. Κατέληξα, ότι τελικά όλοι μας είμαστε σαν παπαγάλοι, χωρίς να κρύβεται κάποιο statement πίσω από αυτό που σου αναφέρω. Πρώτος παπαγάλος είμαι εγώ. Ένας Ελληνοβραζιλιάνος που παίζει Αμερικάνικο folk. Ουσιαστικά, μιμούμαι κάτι».
Από τα 11 κομμάτια που περιέχονται στο «Terra Papagalli», δεν υπάρχει ούτε ένα που να μην έχει ενδιαφέρον· ο δίσκος ρέει αβίαστα και η επίγευση που μας αφήνει είναι ταυτόχρονα τροπική και Αθηναϊκή, ο ήχος θυμίζει κάτι από Βρετανία των ‘90s αλλά και Καλιφόρνια των 10s, ενώ το περιεχόμενο είναι τόσο προσωπικό, όσο και προσβάσιμο. Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, το εναρκτήριο Terra Papagalli εκκινά δυναμικά το δίσκο μιλώντας για την τρέλα της εποχής και κολλάει αμέσως στο κεφάλι, ενώ το Go Back Home! έχει πιο λάτιν ρυθμούς ―μιας και γράφτηκε στη Βραζιλία― και μιλά για τα δύο σπίτια του καλλιτέχνη, και την αστάθεια που συνοδεύει όλους εκείνους που δεν έχουν μόνο μία πατρίδα. Το Tropicaliptico χτίζει μια πανέμορφη, ψυχεδελική ιστορία για ένα φυτό που τρώει ένα σπίτι, ενώ το υπέροχο Consume Me είναι ένα ερωτικό σπάραγμα που σε κάνει να ριγείς.
Το Supermarket και το συγκινητικότατο Senna αφηγούνται προσωπικές ιστορίες από τη Βραζιλία του Maarawi ―το δεύτερο, συγκεκριμένα, μιλά για μια συγγενή του καλλιτέχνη με καταθλιπτική διαταραχή, χρησιμοποιώντας τη φιγούρα του Βραζιλιάνου θρύλου της F1, Ayrton Senna. Όσο για το πανέμορφο, μελαγχολικό κι ενδοσκοπικό How To Sustain Minor Losses, εκείνο μαρτυρά τη μεταβατική περίοδο μέχρι την επανεμφάνισή του μουσικού στην αθηναϊκή σκηνή, και τις υπαρξιακές κρίσεις του· πάντως, το σίγουρο είναι πως με δύο εξαιρετικούς δίσκους στην ηλικία των 30 ετών, και μοναδικά αναγνωρίσιμο ήχο και φωνή, ο Jef Maarawi δε χρειάζεται ν’ ανησυχεί…
Βρες εισιτήρια για το live του Jef Maarawi με τη Σtella εδώ.
