Το περασμένο Σάββατο, 20 Φεβρουαρίου, ο Curt Kobain θα γινόταν 54ων ετών, αν δεν είχε ιδρύσει το καταραμένο club των 27άρηδων, αφήνοντας την τελευταία του πνοή το 1994, στην ηλικία των 27.
Απο την Μαρία Μεταξά
22/02/2021
Το περασμένο Σάββατο, 20 Φεβρουαρίου, ο Curt Kobain θα γινόταν 54ων ετών, αν δεν είχε «ιδρύσει» το καταραμένο club των 27άρηδων, αφήνοντας την τελευταία του πνοή το 1994, στην ηλικία – το μαντέψατε – των 27 ετών. Φυσικά, δεν ήταν ο πρώτος μεγάλος καλλιτέχνης που «έφυγε» στην ηλικία αυτή: ο Jimi Hendrix, η Janis Joplin και ο Jim Morrison είχαν προηγηθεί, ήταν όμως ο Cobain που άφησε για τελευταίο του κληροδότημα το νούμερο 27 ως ορόσημο, με την Amy Winehouse αργότερα να βάζει τη δική της σφραγίδα.
Στο τέλος του Νοεμβρίου που μας πέρασε, η Miley Cyrus δήλωσε πως σταμάτησε τις καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ από φόβο πως θα καταλήξει να είναι το καινούριο μέλος του «27 Club»: «Τα 27 για μένα ήταν το έτος κατά το οποίο έπρεπε πραγματικά να προστατεύσω τον εαυτό μου. Αυτό βασικά μ’ έκανε να θέλω να είμαι νηφάλια, μιας κι έχουμε χάσει τόσα πολλά ινδάλματα σ’ αυτήν την πολύ κρίσιμη ηλικία», σχολίασε κάπως ματαιόδοξα η Cyrus, αν και η αλήθεια είναι πως η περιβόητη κατάρα του Club 27 είναι κάτι που αρκετοί φιλόδοξοι νέοι μουσικοί έχουν στο μυαλό τους ―ακόμα κι αν τη θεωρούν γελοία.
Τα τελευταία χρόνια και λόγω της υπερβολικής πληροφορίας στη show business, δύσκολα μιλάμε για ινδάλματα, όπως στις δεκαετίες των ‘70s και των ‘80s. Έχουμε όμως ένα μεγάλο κύμα νέων μουσικών από τις γενιές των Millennials και της Γενιάς Z που ξεκίνησε στη δεκαετία των ‘10s και δείχνει να συνεχίζει ακόμα πιο έντονα στα ‘20s. Τα μέσα παραγωγής και η σχετικά εύκολη πρόσβαση στη δημοσιότητα μέσω των social media δίνουν την ευκαιρία σε πολλούς νεαρούς καλλιτέχνες ―συχνά χωρίς τη μεσολάβηση δισκογραφικών εταιριών― να μοιραστούν την τέχνη τους με όλους, πολλές φορές μέσα από το υπνοδωμάτιό τους (ο όρος bedroom pop είναι πλέον καθιερωμένος).
Ιδού, λοιπόν, ορισμένες αγαπημένες μας περιπτώσεις νεαρών καλλιτεχνών που γνωρίσαμε μέσα στην περασμένη δεκαετία, οι οποίοι δεν έχουν φτάσει ακόμα την ηλικία των 27 – αλλά αν πιστεύουν στις κατάρες όπως η Cyrus, ίσως έχουν αρχίσει να φοβούνται…
Soccer Mommy – Your Dog
Η κατά κόσμον Sophia Regina Allison γεννήθηκε στην Ελβετία το 1997 από Αμερικανούς γονείς, άρχισε να παίζει κιθάρα στην ηλικία των 6 ετών, και πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησε μέσω της Fat Possum Records το ντεμπούτο της, το πανέμορφο «Clean» ―από το οποίο ξεχωρίζω το παραπάνω αγαπημένο μου τραγούδι. Φέτος κυκλοφόρησε και το δεύτερο δίσκο της, «Color Theory», με τα Yellow Is The Color Of Her Eyes και Circle The Drain να κάνουν τη μεγαλύτερη επιτυχία.
Julien Baker – Sprained Ankle
Η 25χρονη Αμερικανίδα μεγάλωσε σε μια ιδιαιτέρως θρησκευόμενη οικογένεια στο Tennessee, και ασχολήθηκε από μικρή με την εκκλησιαστική μουσική. Το 2015 κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο με τίτλο «Sprained Ankle», αρχικά μέσω της πλατφόρμας του Bandcamp, γεμάτο τρυφερές μινιμαλιστικές συνθέσεις, με στίχους υπαρξιακούς και μελαγχολικούς, που πηγάζουν από την μπερδεμένη σχέση της με τη χριστιανική πίστη ως γκέι ατόμου. Δύο χρόνια μετά την επιτυχία του ντεμπούτου της (επανακυκλοφόρησε remastered, από τη δισκογραφική 6131), κυκλοφορεί το πολύ πιο ώριμο αλλά εξίσου ευαίσθητο «Turn Out the Lights», ενώ το 2018 μαζί με την Phoebe Bridgers και την Lucy Dacus κυκλοφορούν και ένα πολύ όμορφο EP ως boygenius.
Phoebe Bridgers – Motion Sickness
Η μεγαλύτερη της λίστας ―τόσο σε ηλικία όσο και σε δημοτικότητα― Phoebe Bridgers εμφανίζεται το 2017 με το υπέροχο ντεμπούτο της, «Stranger In The Alps», αν και οι συντοπίτες της στην Pasadena της California την έβλεπαν συχνά να παίζει μουσική στους δρόμους από μικρή, αλλά και σε διάφορες μπάντες κατά καιρούς. Το ντεμπούτο της από τη δισκογραφική Dead Oceans βρίσκει θερμή υποδοχή, και ένα χρόνο μετά συνεργάζεται με τον Lord Huron στο γλυκύτατο The Night We Met, αλλά και με τον Matt Berninger των National για το Walking On A String. Το καλοκαίρι που πέρασε κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο της, το αγαπημένο μας Punisher που είναι υποψήφιο για 4 Βραβεία Grammy και περιέχει πολύ όμορφα κομμάτια όπως το Kyoto και το I Know The End, διατηρώντας τις όμορφες συνθέσεις και τους κάπως σκοτεινούς χιουμοριστικούς στίχους που χαρακτηρίζουν πια την 26χρονη.
Calpurnia – Greyhound
Η καναδέζικη μπάντα Calpurnia δημιουργήθηκε από τρεις εφήβους το 2017 και διαλύθηκε το 2019, αλλά τα παιδιά πρόλαβαν να μας δώσουν ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον δείγμα, με το EP τους, Scout, που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια. Ο κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπάντας ήταν ο Finn Wolfhard, τον οποίο γνωρίσαμε μέσα από το ρόλο του ως Mike Wheeler στο Stranger Things (και η αναγνωρισιμότητα του οποίου βοήθησε την μπάντα να εκτοξευτεί), αλλά την παράσταση για μένα κλέβει η κιθάρα της 19χρονης πλέον Ayla Tesler-Mabe ―από την οποία περιμένω πολλά πράγματα στο μέλλον…
Nilüfer Yanya – Crash
Η 25χρονη Λονδρέζα μεγάλωσε με επιρροές από τουρκική μουσική από τη μεριά του πατέρα της, και κλασική από τη μεριά της μητέρας της, αλλά ερωτεύτηκε την ηλεκτρική κιθάρα στην ηλικία των 12. Το 2014 ξεκίνησε να ανεβάζει τις συνθέσεις της στην πλατφόρμα του SoundCloud, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να την προσεγγίσει ο Louis Tomlinson των One Direction με μια πρόταση για ένα girl group δικής του παραγωγής· ευτυχώς, η Yanya απέρριψε την πρόταση και συνέχισε να φτιάχνει τη δική της μουσική, δίνοντάς μας πέρυσι τον πρώτο δίσκο της, το πολυδιάστατο και ζωηρό «Miss Universe». Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το τέταρτο EP της, το οποίο περιέχει το αγαπημένο μου χιτάκι Crash.
King Princess – Prophet
Στα 21 της, η Mikaela Straus έχει ήδη χιλιάδες θαυμαστές, κυρίως μέσα στην queer κοινότητα. Έχοντας επαφή με τη μουσική από παιδί μέσω του στούντιο ηχογράφησης του πατέρα της, η Mikaela άρχισε να ασχολείται στην ηλικία των 11, αλλά ήταν το 2018 που κυκλοφόρησε το πρώτο της single, το τρυφερό και πονεμένο 1950 ―αναφορά στο λεσβιακό μυθιστόρημα «The Price of Salt» της Patricia Highsmith, που έγινε μετέπειτα το Carol του Todd Haynes. Μέσω των γνωριμιών της (Mark Ronson, Harry Styles), εμφανίστηκε στο Lollapalooza και στο Coachella, αλλά και στο Glastonbury του 2019 πριν ακόμα βγάλει τον πρώτο της δίσκο, δημιουργώντας εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες… Ωστόσο, την ίδια χρονιά μας δικαίωσε με το αγαπημένο πλέον electro-pop «Cheap Queen» από την Zelig Records, το οποίο γνώρισε διεθνή επιτυχία και ανέδειξε την King Princess σε είδωλο της Γενιάς Ζ.
Declan McKenna – The Key to Life on Earth
Γεννημένος το 1998 στο Λονδίνο, ο ταλαντούχος McKenna έγινε γνωστός με το single του Brazil (2014), ένα τραγούδι διαμαρτυρίας για την ποδοσφαιρική διοργάνωση του FIFA World Cup μέσω ενός διαγωνισμού του φεστιβάλ Glastonbury. Τρία χρόνια μετά, και με το που τελειώνει το σχολείο, κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο του, το indie rock «What Do You Think About The Car?», στον οποίο περιέχονται πολλά υποσχόμενα και ώριμα τραγούδια όπως το The Kids Don’t Wanna Come Home και το Paracetamol. Φέτος το Σεπτέμβρη κυκλοφορεί και τον ιδιαίτερα επιτυχημένο δίσκο «Zeros», για τον οποίο εμπνεύστηκε από τις αγαπημένες του μουσικές των ‘60s και των ‘70s ―Bob Dylan, David Bowie, The Waterboys.
Tash Sultana – Notion
H περίπτωση της 25χρονης Tash Sultana είναι εξαιρετική. Η Αυστραλή τραγουδοποιός ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε ηλικία τριών ετών ―πλέον παίζει σχεδόν είκοσι όργανα, πραγματικά ένας άνθρωπος ορχήστρα―, και στη συνέχεια να παίζει μουσική στους δρόμους, ενώ στην εφηβεία της ήταν πολύ ενεργή στο Bandcamp. Το 2016 ανεβάζει στο YouTube δύο βίντεο από το υπνοδωμάτιο του σπιτιού της, στα οποία χρησιμοποιεί μία Jazzmaster, τη φωνή της, loopers και κονσόλες για να δημιουργήσει τις ατμοσφαιρικές, πολυεπίπεδες και απίστευτα συγκινητικές συνθέσεις των πανέμορφων Notion και Jungle, η επιτυχία των οποίων τη στέλνει σε μια παγκόσμια sold out περιοδεία την επόμενη χρονιά.
Clairo – Sofia
Η Αμερικανίδα Claire Elizabeth Cottrill γεννιέται τον Αύγουστο του 1998, και στα 13 της ξεκινά να ηχογραφεί μουσική και να τη μοιράζεται στο Bandcamp και στο Soundcloud. To 2017, το βίντεο για το τραγούδι της Pretty Girl, τραβηγμένο με την κάμερα του υπολογιστή της, γίνεται viral αφού αγαπήθηκε πολύ από τους θαυμαστές της lo-fi μουσικής. Στη συνέχεια, η 19χρονη τότε Clairo υπογράφει συμβόλαιο με τη Fader Label, μέσω της οποίας δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο της, το τρυφερό και εθιστικό «Immunity», που γνώρισε διεθνή επιτυχία με κομμάτια όπως το υπέροχο μελαγχολικό Bags.
Wallows (feat. Clairo) – Are You Bored Yet?
Οι Wallows από το Los Angeles είναι άλλη μια μπάντα που έχει βοηθηθεί από την αναγνωρισιμότητα ενός μέλους της: ο 23χρονος Dylan Minnette, πρωταγωνιστής της σειράς του Netflix «13 Reasons Why» παίζει κιθάρα και τραγουδάει, μαζί με τους Cole Preston και Braeden Lemasters, από όταν ήταν κι οι τρεις τους παιδάκια. Μετά την πρώτη τους επιτυχία στο Spotify με το Pleaser το 2017, υπογράφουν συμβόλαιο με την Atlantic Records και κυκλοφορούν το πολύ όμορφο EP, «Spring», με τον πρώτο τους δίσκο, το «Nothing Happens» να ακολουθεί δύο χρόνια αργότερα. Οι Wallows συνδυάζουν χαρούμενες μελωδίες και χρωματιστή αισθητική με κάπως απαισιόδοξους χιουμοριστικούς στίχους, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον και πολλά υποσχόμενο αποτέλεσμα.
Διάβασε και αυτό:
9+1 συναυλίες στη μεγάλη οθόνη
